Rixt en Johan werkten in Nederland in het onderwijs en gaven samen al retraites. De dochter van Rixt was in Andalusië geweest als au pair en die had Rixt een aantal keer opgezocht. Ze reed daar toentertijd al rond met het idee voor een vakantiehuisje. In Nederland kregen ze een holistisch centrum niet van de grond, omdat ze niet de juiste mensen en locatie bij elkaar kregen. Dit jaar hadden ze hun huis in Dronten verkocht, maar hadden ze nog niet een nieuw onderkomen gevonden. Wat nu?
Ze leefden in hun camperbus en gingen naar Spanje om daar te kijken of er een plek voor hen was. Helemaal niet zo bewust of weloverwogen, eigenlijk heel intuïtief en zonder groot plan of voorbereiding. Ze gingen gewoon kijken en ontdekken. Een andere reden om te vertrekken was, dat ze de regelgeving (het kleinburgerlijke, het geneuzel, het betuttelen) in Nederland star vonden. Nederland vonden ze druk, vol, ongedurig en alles verliep daar in een snel tempo. Waar vinden we nog volledige rust in Nederland? Ze hadden het gevoel dat dat in Spanje anders zou zijn, relaxter. Die mentaliteit lag hun beter dan de Franse. Begin april moesten ze hun huis uit. Bijna alle spullen hebben ze weggegeven, omdat ze die ook niet wilden opslaan. Ze hadden een aantal spullen in de opslag gedaan voor een half jaar en wilden binnen die tijd onderzoeken of ze wat konden vinden.
En het is gelukt!
Noord-Spanje was heel mooi, maar ze wilden ook in de winter van de zon kunnen genieten. Dat is ook een reden geweest om Nederland te verlaten. Dat de winters daar lang, koud en nat zijn en dat ze dan veel binnen zitten. Na een korte vakantie in Noord-Spanje hebben ze de Costa Blanca verkend vanwege de meeste zonuren. Ze hadden daar ook een retraite gegeven en wat huizen bekeken. Maar de makelaardij vonden ze niet heel prettig, de steden aan de kust heel massaal en toeristisch en dat sprak ze niet aan, ze hadden er geen klik mee. In het achterland zit daar heel veel fruitteelt, het is er heel gecultiveerd en minder ruig.
In hun hoofd wilden ze de Costa Blanca en Andalusië verkennen om daar een holistisch centrum op te gaan zetten met minstens zes slaapkamers en drie hectare grond. Genoeg ruimte voor vrijwilligers, tiny houses, een aantal camperplekken, een arts of een fysiotherapeut. Niet te ver van de kust of het vliegveld. Ze hadden een bepaald budget en gehoopt dat Spanje goedkoper zou zijn. Dat viel ze tegen. Ze zagen hun wensenlijstje steeds verder inkrimpen en stelden hun wensen bij qua hoeveelheid grond en minder kamers, want ze wilden hypotheek-vrij leven en het liefst ook gelijk aan het werk kunnen om geld te verdienen en niet nog een jaar moeten klussen aan hun huis.
In Andalusië hebben ze veel woningen bekeken, waaronder het huidige huis, maar dat was in eerste instantie te duur. Het had vier prachtig ingerichte kamers met eigen badkamers, twee keukens, een fitness en yoga ruimte, een sauna, twee whirlpools en een zwembad, klaar om in te trekken. Het lag prachtig en niet te ver van strand en vliegveld af. Hun eerste bod werd afgeslagen omdat het te laag was, maar ze werden toch weer gebeld dat de eigenaren heel dringend wilden verkopen. En omdat zij hun huis al hadden verkocht en het geld zo konden overmaken zijn ze met hun bod akkoord gegaan. Binnen zes weken was het geregeld en zijn ze verhuisd.
Daarna was het best emotioneel. Ze spraken de taal niet, vroegen zich af of ze wel gasten zouden krijgen, alles was nieuw. Rixt zat in een proces van loslaten. Alle fundamenten in haar leven waren weg: haar baan, haar huis, achtendertig jaar spullen opruimen, alles ging door haar handen. Ze had geen thuis meer. De camper van tien vierkante meter werd hun thuis voor een half jaar. Daarna hebben ze eerst in de al ingerichte kamers gewoond tot hun eigen spullen aankwamen.
Het wordt nu steeds meer hun huis. Ze leren de omgeving en de mensen kennen. Het is zo rustig, stil, weinig auto’s, geen files en het is ‘s avonds echt donker. En al was het soms moeilijk om in die kleine ruimte in de camper met elkaar te zijn zonder anderen, ze hebben het nu fijn samen. Johan is in de zomer opa geworden, maar kan Nederland makkelijker loslaten dan Rixt. Als haar moeder nog had geleefd en als het háár dochter was geweest die was bevallen had ze niet weg kunnen gaan. Ze willen met hun verhuizing laten zien dat het écht kan. Hoe je tot deze stap komt. Dat je na achtendertig jaar onderwijs en veertig jaar in Dronten wonen ook deze stap kunt nemen. Zij hebben in hun droom geïnvesteerd en dat vraagt om moed.
Wat staat er hier over vijf jaar?
Dan staat er hier een centrum waar het hele jaar door mensen komen die willen werken aan hun persoonlijke bewustzijn en willen helen op een diepere laag. Die oude patronen en pijn integreren, zodat de angst wegvalt. Dat mag in een ontspannen omgeving waar je ook gewoon lekker kan genieten. De mensen kunnen voor een kort traject komen, maar ook zeker voor langere tijd. Bijvoorbeeld als ze in een burn-out zitten of in een depressie. We willen in verbinding leven met andere mensen, van elkaar leren en elkaar helpen.
Zeker de helft van alle retraites gaan ze zelf doen, maar ze staan ook open voor verhuur aan anderen die ook retraites willen organiseren, waarbij zij ook eventueel nog kunnen helpen.
Er is over vijf jaar een mooi meditatie wandelpad op de berg, er staat een mooie dôme, een huisje waar je je lekker kunt terugtrekken voor een paar dagen en een paar hangmatten waarin je kunt relaxen. Luxe en natuur zijn helemaal in elkaar geïntegreerd. Ze zien ook voor zich dat er wijze mensen uit het Oosten langskomen en dat ze heel veel van elkaar leren. Dat er professionals bij elkaar komen, zodat ze het helingsproces nog verder kunnen versimpelen, want we maken het vaak veel te moeilijk met elkaar. Dat we onze krachten bundelen en dat bij de gasten bij wijze van spreken als ze over tien jaar het terrein hier oplopen, de last van hun schouders al afvalt en ze bijna vliegend weggaan.
Mooi! Heel veel suc6!