Het krabben van poes Panter aan mijn deur maakt me wakker uit mijn lucide droom. Ik was in een landschap met kleine puntige Griekse eilandjes met allemaal grotwoningen. Ik zag een paar mensen die er naartoe zwommen in een borstcrawl-slag en realiseerde me dat ik net vroeg aan de vrouw met wie ik was, wat ze wilde. Ze was ergens in de zestig en verzuchtte dat ze ‘alles’ wilde, inclusief een orgasme. Ik voelde weerstand bij mezelf en besloot haar te gaan masseren. Kort daarvoor werd ik nog gestreeld door een man over mijn rug. Hij werd afgeleid door een uitzicht in de verte, ging staan en vertrok toen met een andere man. Het wordt me duidelijk dat vandaag het blog dat al weken in mijn hoofd wacht om te worden opgeschreven, zich nu echt aan me opdringt, zelfs in mijn slaap. Hierin beschrijf ik hoe ik tegen intimiteit, sensualiteit en seksualiteit aankijk.
Intimiteit
Gisteren reed ik mijn tante in haar rolstoel naar het Sarphatipark. Mijn rechterbeen deed weer heftig pijn. Die benen van mij worden de laatste weken flink overbelast door al dat geklus. Ik slik al extra magnesiumpillen en masseer ze dagelijks. Ik leunde om die reden met m’n onderarmen op de handvatten van de rolstoel, waardoor ik heel dichtbij het hoofd van mijn tante kwam met mijn hoofd. Ze begon te praten over Amsterdam en de herinneringen aan deze buurt waar we doorheen reden. Ze zei ook dat we even moeten gaan zitten om mijn been te laten rusten. Ze had het door. In het park sloot ze haar ogen en genoot ze van de warmte van de zon. Ik pakte haar rechterhand, streelde hem heel zachtjes, voelde de aanwezigheid van mijn vader en begon te huilen. Zachte stille tranen liet ik de vrije loop. De rouw liet zich voelen en kon eruit. Zo zaten we wel een uur in het park in een soort vanzelfsprekende nabijheid die onvoorwaardelijk en tijdloos was. Na het avondeten vroeg ze me of ik haar gezichtshaartjes weer wilde uittrekken. Ik zette haar bril op en speurde naar de haartjes op haar bovenlip, bij haar neus en op haar kin. Ik knipte de wenkbrauwharen bij die verbazingwekkend snel groeien. Ze had haar ogen gesloten, haar gezicht volledig ontspannen en zat bewegingloos mijn behandeling uit.
Beide zijn voorbeelden van intimiteit die me raken, die rechtstreeks binnenkomen in mijn hart.
Ik denk terug aan de laatste keren dat ik bij m’n Pa in Duitsland was en naast hem in de tuin werkte in een woordeloos samenzijn. Ik kon de laatste jaren mijn boosheid en frustratie verbaal bij hem uiten, zonder bang te zijn dat ik hem kwijtraakte. Er was eindelijk een volwassen contact tussen ons ontstaan.
In januari vlak nadat Pa overleed. Kon ik troost vinden bij Mar. Zittend in zijn grote stoel met zijn arm om me heen kon ik huilen tot de tranen op waren. Gisteren, nadat ik bij mijn tante was geweest, fietsten Mar en ik naar mantrazingen en zaten we in stilte naast elkaar. Vrij om te zeggen en te doen wat we wilden, zonder bang te zijn de ander te kwetsen. Na het zingen gaf ik aan dat ik gelijk naar huis wilde om nog even alleen de dag te verwerken.
Allemaal intimiteit waarbij ik me emotioneel veilig voel en de ander ook. Er is sprake van wederkerigheid. We vertrouwen allebei op de ander en dat vertrouwen wordt niet beschaamd.
Intimiteit vraagt om een bepaalde nabijheid. Dat je in elkaars aura kunt zitten, in een gebied waar je kwetsbaar bent.
Sensualiteit
Sensualiteit is in mijn ogen het spelen met seksuele energie zonder dan het seksueel wordt. Je werkt niet naar een hoogtepunt, een orgasme toe, maar het gaat om ervaren, voelen en afstemmen.
Mijn sensualiteit ging weer ‘aan’ na mijn scheiding, ongeveer tweeënhalf jaar terug. Ik werd door een vriendin uitgenodigd om te gaan ecstatic dansen. Daar werden mijn voeten gemasseerd en moest ik huilen omdat ik sinds lange tijd aangeraakt werd en weer ging voelen. Na een aantal keer meegedaan te hebben met tantraworkshops, ging ik zelf ook assisteren als ‘spaceholder’. Hier liet ik mensen kennismaken met of verder verkennen van hun sensualiteit en ‘bewaakte’ ik de grens tussen sensualiteit en seksualiteit. Heel veel oefeningen kende ik van de trainingen in de psychosomatische fysiotherapie die ik had gevolgd. Het letterlijk nabij laten komen van mensen terwijl je tegenover elkaar stond. Het volgen van hun bewegingen of het zelf leiden van bewegingen met je handen of lichaam. Het samen ademen met de hoofden bij elkaar, terwijl de ander uitademde en jij inademde. En ook het activerende dansen alleen en met elkaar, waarin je als je ineens stilstond uit te hijgen, jezelf herkende in de ogen van de ander.
Als spaceholder liet ik mannen voelen hoe fijn het was om met hun ogen dicht te dansen en alleen maar te hoeven volgen en los te laten. Niets te hoeven doen met eventuele opwinding, alleen maar dat te laten zijn. Zo zette ik bij een oefening mijn energie in tijdens het masseren van twee mannen. De ene lag en werd door de twee anderen gemasseerd. Het ondergoed bleef aan en er was consent over het borstgebied (wel of niet de tepels mee masseren?). Het was zó fijn om dit sensueel te doen en niet seksueel gericht. Dat gaf ruimte om helemaal los te kunnen laten en te genieten. Het was veilig.
In deze periode werd ik ook gezoend door twee vrouwen. Mijn ogen waren geblinddoekt en ineens werd ik verrast door een heel andere energie. Zachte lippen met andere tongen, meer nieuwsgierig en verkennend. Dat gebeurde zonder consent en ik merkte dat ik daarmee moeite had; ik werd overrompeld. Na een tijdje experimenteren voelde ik dat ik dat niet meer wilde. Ik vond het bij seksualiteit horen en die wil ik niet met vrouwen delen. Wel de sénsualiteit. Samen nabijheidsoefeningen doen, samen dansen of masseren kunnen heel fijn zijn met vrouwen. Sensualiteit is voor mij niet sekse- of leeftijdgebonden. Het is voor mijzelf niet gericht op geslacht of mensen van mijn eigen leeftijd, maar dienend aan ieder ander. Om hem of haar in haar of zijn lijf thuis te laten komen. Dat kan zo ontroerend zijn. Een aantal weken terug heb ik een man gemasseerd die op zijn rug lag met gestrekte vingers en armen en veel spanning in zijn schouders en nek. Ik vroeg hem wat hij niet los kon laten, maar wel in zijn handen figuurlijk vasthield en hij vertelde over zijn dochter met wie hij sinds kort weer contact had. Heel langzaam liet hij spanning los tijdens het masseren. Hij boog zijn vingers en ellebogen weer, kon zijn schouders laten hangen en zijn hoofd in mijn handen laten bewegen. Dit werk heb ik ook jaren als fysio gedaan, maar niet op een bewust niveau bij mij of de ander. Meestal had de cliënt een hulpvraag (“Ik wil van mijn pijn af“) en zorgde ik met massage en oefeningen dat die pijn werd verlicht. Op die manier werken is geen uitdaging meer en stelt me ook niet meer tevreden. Ik wil de diepte in, naar de oorzaak van de spanning. Ik wil met mijn handen de spanning in hun lichamen lezen en dat spiegelen. Dan verschuift er iets tijdens de behandeling, gaan cliënten vaak huilen en is die enorme spanning niet meer nodig. Het schild, het pantser dat hun hart moet beschermen valt af, omdat ze zich veilig weten en voelen.
Seksualiteit
Bij fijne seksualiteit komt ook sensualiteit om de hoek kijken. Het is mijns inziens een voorwaarde net als intimiteit, om een duurzame seksuele relatie op te bouwen. Zonder deze twee, blijft seksualiteit leeg en onbevredigend. Het geeft net zo lang een fijn gevoel als de vrijpartij duurt en dan is het weg. Het kan een technisch goede vrijpartij zijn en toch is er geen bevrediging. Er is geen verbinding, omdat er geen intimiteit is. Er is geen vanzelfsprekende nabijheid die onvoorwaardelijk is, die zacht en veilig is. En omdat we dit niet ervaren, gaan we kort daarop weer vrijen met iemand die we niet kennen, met hetzelfde onbevredigende gevoel achteraf.
Ik heb nu ruim twee jaar een ‘friend with benefits’ met wie ik uren kan vrijen zonder zelf een orgasme te krijgen. De sensualiteit beoefenen we uitgebreid, de intimiteit kan beter realiseer ik me nu. Of misschien wil ik daar zelf niet aan, omdat ik een slag om de arm houd. Ik wil niets méér van hem dan af en toe dat magische liefdesspel. Dat maakt het voorwaardelijk, dat realiseer ik me. Vandaar ook dit blog waarin ik voor mezelf uitpluis hoe ik intimiteit, sensualiteit en seksualiteit beleef. Misschien voel ik dat hij ook niet ‘de ware’ is en dat ik wacht op een man die mij écht wil.
Vorige week sprak ik urenlang met een goede vriend over dit onderwerp. Hij zag een tijd terug ook de voordelen van een open relatie, maar was daar nu op teruggekomen. Hij zag de programmering van ons “anders relateren” in deze westerse wereld. Niet het gezin is meer de hoeksteen van onze samenleving, maar het individu dat in de war is over haar of zijn sekse, dat alles zelf moet oplossen of met hulp van de overheid. Los zand zijn we. Vaak angstig en daardoor controleerbaar. We hebben geen stevige basis vanuit gezonde gezinnen waarin afgestemd geleefd wordt. We slepen onze jeugdtrauma’s met ons mee, zonder ze op te lossen. Bang om onze grenzen aan te geven, omdat dat vroeger ruzie gaf, spanning, en vaak ook het einde betekende van je relatie. Terwijl je juist vanuit je eigen gevoel je grenzen aan moet geven, wil je de benodigde intimiteit verkrijgen die nodig is om een duurzame relatie op te bouwen. De vriend zag de monogame relatie als de enige mogelijkheid voor zichzelf. Je voor die ander openstellen en niet een ander achter de hand houden, zodat je niet hoeft te kiezen en je je ook niet hoeft te binden. Want binden kan betekenen dat je de ander weer kunt verliezen. En een ander achter de hand houden, betekent dat je altijd nóg een ander hebt om op terug te vallen. Hier zijn mooie boeken over geschreven, waaronder ‘Liefdesbang’ van Hannah Cuppen. Ook interessant voor mij om me in te verdiepen. Ik zit in een proces waarvan ik nog niet de uitkomst weet of misschien weet ik het wel, want door deze vraag te stellen beantwoord ik hem ook. Ik wil geen seksuele relatie meer zonder intimiteit en sensualiteit. Een nieuwe duurzame relatie aangaan vind ik echter wel superspannend….
Het mooie stuk van Sanne Burger over seksuele vrijheid kwam ook langs op Facebook. Hierin beschrijft ze dat ze verliefd werd op haar leraar Reinoud Eleveld tijdens zijn taotraining en dat Reinoud liefdevol én duidelijk niet op haar avances in ging. Er was sprake van ongelijkwaardigheid. Omdat hij haar leraar was, was er een machtsverschil dat, op het moment dat hij met haar zou gaan vrijen, zowel voor hemzelf als voor haar schadelijk zou zijn. Hierdoor zou trauma uit hun verleden herhaald worden. Door bewustzijn op deze processen kon er heling plaatsvinden en ruimte om gezonde relaties aan te gaan. Zo ervoer ik ook het werk als spaceholder tijdens de tantraworkshops. Ik zou een grens over zou gaan bij mezelf en de ander als ik in zou gaan op verdere avances.
Ik ga de behoefte aan intimiteit, sensualiteit en seksualiteit verder onderzoeken. Wat en wie heb ik écht nodig? Hoe voel ik mijn grenzen en hoe geef ik die aan? In ieder geval wil ik eerst aan een vriendschap werken, waardoor ik een gezonde intimiteit opbouw met de ander, dan de sensualiteit ontdekken bij en met elkaar en daarna de seksualiteit in al haar heiligheid beleven.
Ik houd jullie op de hoogte!
- Stuk van Sanne Burger: https://www.sanneburger.com/seksuele-veiligheid/
- Verlatingsangst en bindingsangst expert Hannah Cuppen: https://www.hannahcuppen.nl/