Het daglicht wint langzaam meer terrein en wringt zich tussen de kieren van de dakraambekleding. Vogelgeluiden dringen door in mijn camper en de specht gaat als een gek tekeer op een boom dichtbij. Ook al was het vrij laat de vorige avond, de dag verleidt me om op te staan en ik duw het dekbed van me af, leg het aan mijn voeteneind en stop een koker onder mijn matras zodat alles kan luchten. Ik ga op mijn plasemmer zitten voor een laatste plasje en kleed me aan in de schilderoverall. Mijn haar borstel ik in een hoge paardenstaart en ik loop op blote voeten naar de wc om de emmer te legen. Ik voel de aandrang om meer te doen dan een plas en ik laat de wc deur open met uitzicht op het bos.
Klussen
Terug bij de camper pak ik mijn sokken en tuinschoenen en loop naar Syl om samen de verfklus af te maken. Er zijn nieuwe kozijnen en deuren in het hoofdgebouw gekomen en die moeten nog worden afgelakt. Gisteren zijn we nog niet aan de deuren toe gekomen en die krijgen nu de diepgroene kleur die alle deuren hebben. Al schilderend zie ik dat mijn verfroller geen mooie structuur achterlaat en niet helemaal dekt. Dat moet nog een keer zie ik. Dat wordt later weer licht opschuren, schoonmaken en dan een dekkende laag eroverheen met een gladde lakroller.
Vergaderen
Ik kleed me om in een bonte retrojurk en een helderblauwe vest-jas en wordt met mijn vouwfietsje door Syl naar de trein naar Amsterdam gebracht. Daar stap ik uit op het station op de Zuidas en ik raak gedesoriënteerd. Welke kant moet ik nou op? De futuristische kantoorgebouwen en woontorens zijn zo snel uit de grond gestampt dat ik dat ik dat mentaal niet heb kunnen bijbenen. In mijn herinnering was de ene kant hoogbouw en de andere kant nog laag. Nu zijn er aan beide zijden al torenflats. Na een paar keer heen en weer fietsen ontdek ik de kant van het oude Amsterdam en fiets ik naar mijn volgende afspraak in de Slotervaartbuurt. Daar komen tien vrouwen bij elkaar uit de groep zorg van Nieuw Amsterdam om naar Andriana Landegent te luisteren, die vertelt en laat zien hoe zij haar complementaire apparatuur inzet voor de behandeling van cliënten. Zij laat haar bioresonantie-apparaat zien, dat je lichaam kan analyseren en behandelen met frequenties. Een scalar waves apparaat dat ook met helende frequenties werkt. Een brown’s gas apparaat voor waterstof- en zuurstoftherapie. Een scenar low current apparaat dat met elektrische impulsen een pijndempend effect heeft. Ze heeft Superpatch pleisters die op je zenuwstelsel werken. Ze maakt gebruik van GRVA (goldenration voice analysis) waarmee je met een stemopname en een EEG een geluidstherapie kunt inzetten. Tenslotte gebruikt ze de rode led lamp met een fractal therapie. Meer info op: www.beperfect.nu (komt binnenkort in de lucht) of benader mij voor haar contactgegevens.
Aan het eind praten we aan een picknicktafel buiten verder met elkaar en horen we ook het indrukwekkende verhaal van onze host die jaren in Libië heeft gewoond. Ze is daardoor een ‘persona non grata’ geworden in Nederland, krijgt hier geen voet meer aan de grond en wordt door instanties tegengewerkt. Het is een mooie groep van bijzondere vrouwen bij elkaar.
Eten en bijpraten
Ik vertrek met één van hen naar een klein restaurant bij de Overtoom om daar verder te praten over waar we mee bezig zijn, over wat we nog willen neerzetten en over onze families. Eigenlijk hebben we allebei meer uren nodig in onze dag om alles te kunnen doen wat we willen. Onze hoofden zitten vol met ideeën die tijd en energie vragen. Zij is therapeut die met kinderen werkt en zich verdiept in de ontwikkeling van smart cities en het informeren van burgers en politici hierover. We zijn allebei manifesters die willen dóen, niet afwachten en alles willen voorleven waar we in geloven.
Tantraworkshop
Na het eten fiets ik door de Mercatorbuurt die opgebroken is (net zoals half Amsterdam op dit moment) naar de nieuwe ruimte van onze ‘Temple of Happiness’ vlakbij het Sloterdijk station. Vandaag zag ik tussendoor een oproep langskomen van Janine, de organisator, of er nog één of twee vrouwen wilden deelnemen aan de tantraworkshop vanavond, omdat ze tekort kwam. Ik dacht: “Waarom niet, ik ben toch in de buurt, ben altijd nieuwsgierig naar wat er gebeurt én benieuwd naar de nieuwe locatie“, dus meldde ik mijzelf aan.
We worden verwelkomt in de hoek van een enorme zaal. Er zijn diverse soorten thee met wat nootjes en chocola om te knabbelen. Dit keer geeft iedereen aan, wel wat ervaring met tantra te hebben en na een kennismakingsrondje beginnen we met de eerste oefeningen in voelen, afstemmen en grenzen aangeven. We maken willekeurige tweetallen en kijken eerst in het linker oog van elkaar en daarna in het rechter. We kijken door de mens naar de geschiedenis erachter. Dan gaan we dansen en leidt de één en volgt de ander. Ook dat is spannend. Ik kan me goed overgeven als ik voel dat de ander kan leiden. Zo niet, dan voel ik de ander twijfelen, twijfel ik ook en bewegen we niet in flow. Ik sluit graag mijn ogen, zodat ik me beter kan concentreren op de beweging van de ander.
Na een korte pauze gaan de mannen schouder aan schouder in een cirkel staan met de gezichten naar buiten en wij dansen om hen heen, maken contact door ze aan te kijken of heel licht aan te raken. Dat is het begin van iets moeilijker oefeningen, want we gaan in tweetallen verder van wie er één geblinddoekt wordt. Diegene die kan zien leidt en de geblinddoekte volgt. Ik ben eerst de ziende persoon en leiden doe ik met mijn handen, met mijn armen en met mijn romp. Ik voel het ritme van de muziek en laat me meevoeren in een flow aan bewegingen. De ene keer voel ik een afwachtend lijf meedoen dat aarzelend volgt en de andere keer voel ik een lijf dat het helemaal wil overnemen. Een lijf dat niet volgen wil, maar zelf de regie wil nemen. Ik stop met bewegen, doe zijn armen naar beneden en laat hem zo staan. Dan leg ik zacht mijn handen op zijn bovenarmen en fluister dat hij luistert naar mijn lijf, naar mijn bewegingen. Het blijft moeilijk, omdat hij het snellere ritme van de muziek wil volgen en ik juist op een ander ritme wil vertragen. Interessant wat we tegenkomen in elkaar. Er is tijd om samen kort te bespreken wat we ervaren in de oefening. Daarna aan mij de beurt om de blinddoek om te doen en me twee keer door verschillende mannen te laten leiden. De energie van de ander is te voelen in zijn handen of romp. Ik vind het heerlijk om los te laten en me te laten meevoeren. Ik merk dat ik houd van geleid worden door een langere man dan ikzelf, met een lichaam dat verend gespierd aanvoelt en me met heel lichte druk de goede richting op laat bewegen. Zo fijn om te ervaren wat mijn lichaam doorkrijgt.
Het laatste onderdeel is vrij in te vullen. Eén stel gaat naar huis om de oppas af te wisselen, één stel gaat met hun zintuigen aan de gang en doen een ‘proeverij’ met lekkere hapjes en met diverse vormen van aanraking. Van massagerollers tot de lange zachte pauwenveer. De anderen maken één grote matras en bedekken die met handdoeken om te gaan masseren. Ik kies een fijne man uit met wie ik wil oefenen. Ik trek mijn kleding tot op mijn ondergoed uit en laat hem op zijn buik liggen. Ik begin zonder olie, zodat ik zijn huid goed kan voelen, deze kan oppakken, rollen en licht kan krassen met mijn nagels. Ik voel hem onder mijn handen reageren en ik vraag na of hij dit fijn vindt. Dat beaamt hij en ik ga verder met hard kokosvet dat koud aanvoelt in het begin en dan langzaam smelt door de warmte van zijn lichaam. Ik masseer met mijn handen en onderarmen, zijn romp, benen en nek. Vraag hem daarna om om te draaien, zodat ik ook daar aandacht aan kan besteden. Ik eindig zittend bij zijn hoofd zodat ik zijn borst en buik kan masseren, zijn nek en gezicht.
Dan ben ik aan de beurt om gemasseerd te worden. Ik trek mijn bh-hesje uit en ga op mijn buik liggen. Hij heeft goede handen voel ik, die afgestemd mijn benen, rug en nek masseren. Ik voel ontroering bij mezelf, omdat ik dit zo fijn vind. Ook mijn buik en borsten genieten van de aanraking en ik ontspan helemaal. De laatste tien minuten lig ik in zijn armen rustig te praten over onze gezinnen en bezigheden. Dan kleden we ons weer aan, ruimen op en staan kort samen in de kring om elkaar te bedanken.
Voor meer informatie: https://www.templeofhappiness.nl/project/temple-of-happiness/
De trein….
Ik pak mijn vouwfietsje en fiets naar station Sloterdijk waar ik hoop de trein te nemen van 00.11 naar Naarden-Bussum. De trein vertrekt niet. Bovendien is er veel vertraging en uitval vanwege werkzaamheden in de nacht. Dan maar naar het centraal station. Ik zoek een loket dat open is en spreek mijn frustratie uit. De jongeman luistert goed en geeft me een uitdraai hoe ik wél op de plek van bestemming kan aankomen. Die volg ik en ik voel zo’n opluchting als mijn trein bij station Naarden-Bussum aankomt. Nu nog zes kilometer fietsen door het stille bos waar ik om 02.02 aankom bij mijn camper. Ik maak nog een glas hete melk en voel me warm en blij over deze vol geleefde dag. Het was niet zomaar een dag…..