Jaren terug las ik het boek ‘The Secret’ van Rhonda Byrne, waarin de kracht van het materialiseren van je wens besproken wordt.
Nu ben ik niet bezig met het verwezenlijken van meer bezit, dus in die zin gebruik ik de principes van ‘The Secret’ niet. Ik geloof zelf niet dat meer spullen mij gelukkiger maken. Dat hoort bij het huidige westerse denken. Dat we mee moeten doen in de ratrace voor nieuwe keukens, badkamers, auto’s, fietsen, telefoons, smartwatches en andere zaken.
Ik wil vandaag schrijven over een andere kant van ‘The Secret’ die ik aan den lijve meemaak en die ruim vijftien jaar terug is begonnen. Ik zocht toen een spiegel die ik nodig had om te mozaïeken. Een spiegel met een ongebruikelijke dikte die moeilijk te koop is. Daarnaast zocht ik een wastafel met een stuk eraan vast om iets op te kunnen leggen. Kort daarna vond ik beide bij het grofvuil aan de kant van de weg en nam ik ze mee.
Twee jaar terug besloot ik uit te vliegen. Mijn twee oudste zoons waren al uitgevlogen, mijn jongste nog niet en mijn relatie was uitgedoofd. Wij dienden elkaar niet meer en lieten elkaar in liefde los. Ik vroeg me af wat ik eigenlijk écht wilde en realiseerde me dat er eigenlijk niets meer in de weg stond. Sindsdien is het Engelse gezegde “Be careful what you wish for” volop van toepassing. En niet zo’n beetje ook. In overtreffende trap ging ik ontvangen wat ik nodig had en mezelf toewenste.

Wonen
Samen met mijn ex had ik een camper aangeschaft. Een prachtig afgetimmerde en ingerichte camper met een twijfelaar bed, een keukentje, een uitschuiftafel, twee bankjes, een koelkastje, veel bergruimte en een buitendouche. Veel mogelijkheden in een kleine ruimte. Ik ging me afvragen waarom ik zoveel spullen verzameld had in ons grote huis en wat ik daarvan écht nodig had. Ik wenste me een kleine gezellige woonruimte toe en ben in de camper gaan wonen in het bos van een vriendin in ruil voor meehelpen op haar terrein. Op reis woon ik in hotelkamers, in mijn tentje of logeer ik in kamers op de locaties die ik bezoek. Het is inspringen op dat wat langskomt en denken in mogelijkheden. Door mijn actieve houding kan ik op heel veel locaties mijn camper neerzetten in ruil voor mijn hulp.
Werken
Ruim dertig jaar heb ik als Fysiotherapeute gewerkt in particuliere praktijken, gezondheidscentra, in India in twee ziekenhuizen en op een school. In de lockdown van de coronacrisis, ging ik thuis en bij anderen klussen. Dat klussen ging ik organiseren op grote locaties waar achterstallig onderhoud was. Het samen bezig zijn met klussen, eten, yoga, koudwater dippen en de mooie gesprekken aan tafel, hebben geholpen bij de beslissing om anders te gaan leven. Ik bleef wat fysiotherapie doen, zegde mijn bedrijf op en liet daarbij de cliënten gelijk na afloop van de behandeling betalen. Ook met klussen ging ik wat geld verdienen en samen met het geld van het reizen begeleiden heb ik meer dan voldoende. Er is een overvloed aan werk als je het kunt zien. Veel opruimen, schoonmaken, dieren verzorgen, schilderwerk, tuinieren of mensen met fysieke klachten die ik oefeningen kan geven, kan adviseren of kan masseren. Er zijn zoveel mensen die ofwel kost en inwoning in ruil voor werk verstrekken en/of daarnaast nog een (kleine) bijdrage betalen voor het werk dat ik verricht.
Reizen
Ik heb altijd graag gereisd en droomde als kind over andere landen met andere landschappen, culturen en religies. Ik verzamelde de boeken van reizende vrouwen op de fiets, wandelend, op kamelen of in een zeilboot. Na een lange wereldreis in mijn twintiger jaren volgden er nog vele door Europa en Azië. Ik begon dit jaar mijn reis op de fiets naar Spanje en Portugal en daar kwamen in de zomer twee reizen bij voor Djoser in Griekenland en Italië. Ik noem mezelf een werkende nomade, klaar om te doen wat nodig is, daar waar ik nodig ben. Thuis bij mezelf.

Fietsen
In Nederland fietste ik veel. Als puber ben ik drie keer op fietskamp door Nederland gefietst en één keer door Zuid-Engeland. Toen mijn kinderen nog klein waren zat er een fietskar achter mijn fiets, gevuld met maxicosi, boodschappen en rugzakjes met pauze hapjes, drinken en gymspullen. Jaren terug kocht ik een tweedehands trekkingfiets met voor- en achter bagagedrager. Als belofte aan mezelf om ooit weer op de fiets te gaan reizen. Daar kwam in de crisistijd een elektrische fiets bij om naar mijn tante in Amsterdam te kunnen fietsen, omdat ik het niet zag zitten om met mondkap de trein in te moeten.
Vorig jaar kon ik voor een prikkie een prachtige Jan Jansen trekkingfiets kopen, die ik samen met een fietsenmaker opknapte om op reis te gaan. Die fiets staat te wachten op me nabij Alicante. Volgende week pik in mijn fietsreis weer op om verder te gaan naar Andalusië en Portugal.
Avontuur
“Doe gezond gevaarlijk”, zeg ik altijd tegen mijn zoons. En dat geldt ook voor mezelf. Ik verlang naar onvoorspelbare landschappen en omstandigheden, waarbij ik veel kwaliteiten van mezelf inzet.
Soms, fietsend door het onverlichte bos van Naarden, kan er ineens een hert het pad oversteken of een uil de stilte verstoren. Dan vraag ik me af of ik dit écht leuk vind. In mijn tijdelijke woonwagentje, genietend van ‘t geruis van de bladeren en het maanlicht dat er doorheen schijnt, slaak ik een diepe zucht en weet ik het antwoord.
Ik heb de afgelopen maanden zoveel avontuur gekend, dat ik mezelf ook wel eens toewens dat het wat minder mag. Ik denk terug aan het moment dat ik in de grot logeerde bij Montserrat. Dat ik eindeloos langs de kust van Spanje fietste in de hoop een camping te vinden om uiteindelijk wild te gaan kamperen. Dat de bus mij niet meenam in Alicante en ik besloot met ‘t vliegtuig terug te gaan. “Be careful what you wish for.” Het kan wel eens heel veel zijn van wat je vraagt en dat je op je bord krijgt.

Liefde
Na mijn scheiding, ruim twee jaar terug, had ik huidhonger. Ik verlangde naar aanrakingen, naar mijn hoofd op zijn borst vleien, naar een man die me weer mooi en lekker vond, die liet merken me te willen beminnen en bekwaamd was in dat liefdesspel.
Met dat ik stappen zette om ontmoetingen met deze mannen mogelijk te maken, kreeg ik meer dan ik wenste. Op een gegeven moment waren er drie mannen tegelijk en leerde ik de voordelen van de open relatie kennen. In dat stadium zit ik weer. Ik heb nu geen behoefte aan een vaste relatie. Ik vind het heel leuk om af en toe af te spreken met mijn ‘friend with benefits’ om dan tijd voor elkaar te maken om samen te eten, te masseren en elkaar te verkennen in een soort heilig liefdesspel.
De seksualiteit deel ik met één man, maar de sensualiteit kan ik met meerdere mensen delen. Ook met vriendinnen. Samen dansen, samen wandelen, samen praten, samen iets organiseren, samen masseren, is iets dat ik met beide sekse kan en mijn leven heeft verrijkt. Het laat de liefde stromen die voelbaar wordt doordat we er allebei zo blij van worden.
Healing Inns-locaties
Als laatste had ik ooit voor ogen dat er plekken zouden zijn, waar mensen welkom zouden zijn om tijdelijk bij te komen met eventueel holistische begeleiding. Dit initiatief resoneert bij heel veel mensen. We willen gezien worden als holistisch mens, als geheel. We willen begeleiding die aangrijpt op verschillende lagen van ons (tijdelijk) ziekzijn.
We zijn nog lang niet klaar met het vinden van al deze locaties. Maar het geeft hoop dat er meer mensen zijn die anderen willen opvangen. Die hun gasten willen laten meegenieten van hun Helende Herberg. Die het mensen gunnen even een pas op de plaats te maken en uit de ratrace van de matrix te stappen om daarna opgeladen weer op hun eigen pad verder te gaan.
Wat kun jij met ‘The Secret’?
Het is niet een bepaalde formule die ik gebruik. Ik kan alleen beschrijven hoe ik het zelf ervaar. Belangrijk is dat je je wens vanuit een open en nieuwsgierige houding formuleert, vanuit je hart. Dat het iets bijdraagt aan de wereld om je heen. Het is niet bedoeld om jezelf te verrijken in materiële zin, maar meer in figuurlijke zin. Het vereist een actieve houding. Je kunt niet gaan afwachten tot dat wat je wenst gebeuren gaat. Leer de kansen te herkennen die langskomen en ga erop in. Vertrouw erop dat je geholpen wordt en heb geduld.
Nieuwsgierig naar mij?
In het laatste nummer (nummer 11 voor 11,11 euro) van ‘We Are Pioneers’ staat een artikel over mij, de vrouw achter het initiatief van ‘The Healing Inn’.
Meer info over ‘We Are Pioneers’: https://wearepioneers.nl/
Annemarijn je kunt inderdaad schrijven. Ik heb met genoegen je blog gelezen. Had je nog graag de hand willen schudden maar wie weet zien we elkaar op een ander moment.
Veel geluk met al je plannen en acties.
Dankjewel