Blog 30: In het licht zetten

Zojuist rondde ik een gesprek af met Bella. Oud politievrouw die zich nu verdiept in het aan ‘t licht brengen van Seksueel Ritueel Kindermisbruik in Nederland. We zochten even steun bij elkaar, want zo bleek, we hebben allebei een hoge pijndrempel en kunnen heel lang doorgaan zonder onze grens te voelen.
We zoeken naar netwerken die kunnen samenwerken, gebruik makend van de kracht en de kwaliteiten van de mensen in dat netwerk. Niet alleen vínden we netwerken, we bouwen zelf ook aan ons eigen netwerk. Bella in de politiehoek bij ‘t controleren of de rechtsgang wel of niet gevolgd wordt bij het arresteren van bepaalde mensen in het (recente) verleden. En ikzelf in het vinden van Healing Inns waar mensen tot rust kunnen komen en op kunnen laden.

Zo af en toe schieten we de angst in, omdat wat er aan ‘t licht komt zo pijnlijk kan zijn. Bij mezelf is er ook sprake van cognitieve dissonantie, omdat ik het niet wíl zien. Misbruik van baby’s, kinderen die ontvoerd worden voor hun organen of voor hun maagdelijkheid, kinderen die opgesloten worden en geen daglicht meer zien, getuigenissen van volwassenen die als kind zijn misbruikt door hooggeplaatste mensen…. het is een wereld die niet de mijne is, maar waar ik ook in leef.

We brengen zaken aan het licht. Als ik een schilderklus heb, maak ik letterlijk de rotte delen zichtbaar. Soms verstopt onder een laagje verf waar de vorige schilder overheen heeft geschilderd om wat voor reden dan ook. Soms een beetje zichtbaar door een roestige spijker middenin. Dan steek ik er zo doorheen met mijn plamuurmes of schroevendraaier. En soms is het rotte deel zo groot dat het door de tijd zelf al is vergaan en is begonnen af te brokkelen.

Blog-30

Het raakte me net toen ik dit aan Bella vertelde. Dat ik slecht nieuws moet brengen door dit aan de mensen te vertellen, alsof het bijna niet mág. Het is niet gewenst, dus dekken de meeste mensen het weer toe. “Schilder er maar overheen, dan ziet niemand het meer.” Ik kan het zelf niet meer níet zien. Als frequente ‘hobby-schilder’ zie ik (nu ik een reis leid in Zuid-Italië) overal scheuren in muren, afbladderende plafonds, verweerde deuren met diepe barsten, verroeste ijzeren hekwerken of vaal geworden raamluiken.

Is het erg om dat wat niet gezien wil worden, aan het licht te brengen als een soort klokkenluider? In vroegere tijden deden de narren en dwazen dat.  De nar mocht als enige kritiek hebben op de koning en verpakte die kritiek vaak in grappen waarin de waarheid overdreven werd en men er om kon lachen. De dwaas die zich uitsprak werd niet serieus genomen vanwege zijn mentale beperking en daarom uitgelachen. Wetenschappers die nu in het narratief hun werk doen, worden bejubeld, totdat diezelfde wetenschappers tegen het narratief eigen onderzoek doen of zich uitspreken na jarenlange ervaringen en daardoor in de complottheorie-hoek gezet worden en ook niet meer serieus genomen worden.

Iets aan het licht brengen dat niet gezien mag worden, is niet gewenst laten recente klokkenluiders Julian Assange, David Icke en Reiner Füllmilch zien. Opgepakt en opgeborgen of buiten de Schengenlanden verbannen. Monddood en te schande gemaakt. Er is geen dialoog wenselijk waarin in de reguliere media dingen van twee kanten belicht. De gewone burger zou eens op andere gedachten worden gebracht of zich vragen gaan stellen. Kritische burgers zijn maar lastig en vertragen processen die al in gang gezet zijn. Ik denk nu aan onze 5G masten, onze windmolenparken, onze weilanden vol met zonnepanelen, invoeren van controle camera’s, of het invoeren van een Digitaal gezondheidspaspoort. Terwijl we hoog opgeven over het goed informeren van ons burgers, wordt er vaak alleen één kant belicht. Die schaduwzijde komt vanzelf aan het licht door de tijd heen, maar dan is het een onomkeerbaar proces geworden en zitten we in een trein waar we niet meer kunnen uitstappen.

Misschien mooi om niet alleen iets aan het licht te brengen, maar ook in het licht te zétten. Dat tweede klinkt veel zachter en positiever. In het licht zetten is het laten stralen. Dat wat eerst negatief was, transformeren naar iets positiefs, iets dat vanuit kwetsbaarheid zijn kracht laat zien.

Dan is het goed om dat eerst bij onszelf te doen. Wat bevindt zich in onze schaduw waar licht op mag vallen? Op jaloezie? Onze pijn? Op onze frustraties? Op onze eenzaamheid? Doen we er alles aan om dat niet te voelen, het te bedekken met een klein laagje verf waar je zó overheen kijkt? Dan kan er iemand langskomen die er zó doorheen prikt. Je kunt dan twee dingen doen. Of boos worden op die ander en hem of haar de schuld geven dat hij ‘jouw rotte deel’ heeft blootgelegd. Of ervoor buigen, erkennen dat het er is en voelen wat er nodig is om aan dit ‘rotte deel’ te werken om het vervolgens in het licht te zetten. In schildertermen: het rotte deel wegsteken tot op ‘t droge hout, het stof eruit blazen, twee componenten plamuur mengen en het gat dichten, wachten tot het is opgedroogd, dan schuren, gronden en schilderen. Na dit werk is het in al zijn pracht weer in het licht gezet en kan er weer letterlijk licht op schijnen.

Hoe behandelen wij ons ‘rotte deel’?
Eén manier is praten, uiting geven aan onze onderliggende gevoelens die we moeilijk onder ogen kunnen komen.
Daarnaast voorkomen dat het weer gaat ‘rotten’ door je te voeden met mensen die je begrijpen en naar je kunnen luisteren. Momenten vinden om uit te rusten, veel te slapen, je te omringen met bos, bergen of zee. En dan misschien wel het belangrijkste, dat je je, gezien je levensloop, je butsen en krassen mag laten zien. Een oud huis wordt geen nieuw huis en heeft zijn charme, juist door de ietwat scheve kozijnen en vale luiken. Je mag je verdriet, jouw gemis, je scheve tand, je grijze haren, je hangende huid en je buikje laten zien, tezamen met je glimlach, je rimpels en de glinstering in je ogen.
Je staat in het licht.

In het verlengde van het onder woorden brengen van, en licht laten schijnen op de schaduwkanten in jouw leven, geeft Bjorne een gratis webinar over communicatie op woensdag 9 oktober.
 
Voor iedereen die wel wat sterker wil staan in de communicatie met de mensen om hem of haar heen. Die beter grenzen aan wil kunnen geven en een diepere verbinding wil met zijn of haar dierbaren.

Aanstaande woensdag 9 oktober geeft Bjorne een gratis webinar: ‘Verbinden met mensen, bewaken van grenzen.’
Deze was eerder dit jaar ook te volgen tijdens Ayuna festimony. Een van de reacties die hij toen kreeg: “Bjorne gaf een supernuttige workshop. Heerlijk hands-on met handvatten voor de praktijk, bijvoorbeeld voor het omgaan met mijn ex-vrouw. Fijn was dat Bjorne zelf ook zijn theorie voorleefde door storende invloeden op de workshop de kans te geven even ergens anders naartoe te gaan. Nogmaals dank voor de fijne workshop!

Je krijgt nuttige inzichten en leert praktische en direct toepasbare tools waarmee je elk lastig gesprek zo kort mogelijk kan laten duren.

Wil jij dit gratis webinar volgen, klik dan op deze link en meld je aan.

Het webinar is 9 oktober al, dus geef je z.s.m. op. 

 
Meer over Bjorne te zien: Bjorne.nl

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *