Met het geronk van de trekker op de achtergrond schrijf ik dit blog. Ab is bezig een stapel stenen te verplaatsen met de trekker. Vanmiddag zaagde hij een triplex plaat die hij voor het rotte deel van het dakkapelletje bevestigde, zodat ik het kon gronden en kon schilderen. Bo, zijn vrouw, is bezig in de moestuin om daar wat groenten voor vanavond te plukken.
Ik ben nu een kleine week in Zweden (Gullspång) en vertrek morgen alweer naar Nederland. Afgelopen dagen heb ik ze met name geholpen met wat ik goed kan én heel leuk vindt om te doen: schuren en schilderen van buitentafels, kozijnen, deuren, het dakkapelletje en de toiletruimte.
Ik heb hard gewerkt om het af te krijgen en voel me zo dankbaar, omdat het zo mooi is geworden en zo fijn is om Ab en Bo te helpen.
Ze wonen hier sinds november 2022. Min of meer om de situatie in Nederland te ontvluchten en verergering vóór te zijn. Daarnaast hebben ze ook de wens om een zelfvoorzienend leven te leiden dat minder afhankelijk is van de overheid en hun twee tienerzoons een ander leven voor te leven.
Voor twee ton hebben ze een goede koop gedaan en twaalf hectare grond gekocht, waarvan vijf hectare bos, en woonhuis, stuga (soort vakantiehuisje), een tweetal schuren en een kippenhok. Ze hebben vier katten, houden eigen kippen, twee geitjes, een zevental schapen en onderhouden een grote moestuin met kas. Er komen internationale gasten langs voor hun park4night die zorgen voor wat extra sociale contacten (echt Bo’s ding) en inkomsten.
Maar het valt ze zwaar. Ik merk bij beide een soort trage vermoeidheid op, die voorkómt dat ze kunnen genieten van wat ze hebben. Ze zitten in de ochtend met een kopje thee in de tuin voordat ze de rest van de dag bezig zijn met onderhoud of renoveren van de gebouwen, het bijhouden van de weilanden, eten oogsten, klaarmaken of inmaken en het luisteren naar de twee zoons die allebei een beroepsopleiding zijn begonnen.
“Ik ben de hele dag bezig met activiteiten die niet zichtbaar zijn. Ik voel me soms zo nutteloos vergeleken bij wat Ab doet aan klussen. Wat ik doe, wordt voor lief genomen, terwijl ik ook steeds bezig ben, maar dan binnen.“. Dit zijn de woorden van Bo.
Terwijl ik de ladder opklom met een blik verf in mijn handen, kwam er een metafoor in mij op die ik met Bo deelde.
Jij bent belangrijk zoals de linkerhand belangrijk is als je rechtshandig bent. Zonder steun van de linkerhand, kan ik de ladder niet opklimmen en kan ik het blik verf niet vasthouden. De linkerhand is voorwaardenscheppend, zodat mijn rechterhand kan werken. En zo is dat met jou ook. Omdat jij er bent, kookt, schoonmaakt, ons roept voor thee en wat lekkers, kunnen wij werken op het land of klussen. Jij zorgt voor de voorwaarden waardoor wij kunnen floreren en dat is een belangrijke basis voor het kunnen leven op een boerderij.
Want het is groot en veel. Bijna te veel. Alsof je ten onder gaat aan je eigen overvloed. Het is een groot stuk land om met één gezin te onderhouden en te bebouwen, dus ligt het voor het grootste deel braak. De jongste zoon heeft onlangs een deel gemaaid en hier mag het gras blijven liggen als voeding voor de grond. Hooien hoeft niet, omdat iedere boer in de omgeving al te veel gras heeft om te verwerken. De schapen en geitjes kunnen het weiland bij huis al niet eens op en nog meer dieren, betekent nog meer werk.
De beide jongens mogen onder begeleiding van hun ouders al in een auto rijden, zonder rijbewijs. Dan plaatsen ze een tekst achter de ruit die de andere weggebruikers informeert. Er zijn zo weinig andere weggebruikers dat ze het goed kunnen oefenen.
Het weer is mij te koud. Ik was de temperatuur van Griekenland en Spanje gewend en de nu ongeveer 20 graden, vragen om een lange broek en een trui. Bo gaf aan dat het in mei en juni warmer was een dat het nu al wat aan t afkoelen is richting de herfst.
Maar op één regenbui in de nacht na, heeft het niet geregend.
Er zijn meerdere ‘buitenlanders’ hier. Een aantal Nederlandse gezinnen, sommigen Duits, maar ook van Syrische, Ethiopische, Somalische, Eritreese, Thaise, Oekraïense, Pakistaanse en Afghaanse afkomst.
Het meest gaat de oudste zoon om met een Afghaanse en Iraanse jongen met wie hij Zweeds of Engels spreekt. Wat hij het meeste mist uit Nederland is, dat hij zich makkelijker kon verplaatsen met de bus of de fiets en natuurlijk dat hij daar kon gamen en chillen met zijn vrienden. Wat hij hier het fijnst vindt is de rust. Deze mooie woonplek en de mooie zonsondergang elke dag op het zitje naast het huis.
Ab en Bo staan open voor meerdere gezinnen, stellen of alleenstaande mensen die het avontuur hier in Zweden met hun aan willen gaan. Hun hart en het terrein zelf, is groot genoeg om te delen, zelfs met meerdere families op die twaalf hectare. Er mag bij worden gebouwd tot een grondoppervlakte van vier bij zeven meter. Hoe hoog het gebouw wordt maakt niet uit. Je kunt hier eerst zoals ikzelf gedaan heb, komen klussen of verblijven in je camper, caravan en aan den lijve ervaren hoe het klikt met elkaar en in Zweden. Daarna kun je bespreken hoe je verder wilt met elkaar.
Dus lijkt het je wat om een nieuw leven op te bouwen in Zweden, neem dan voor meer info contact op met Bo: telefoon 06-36267825