Volleven was de naam van mijn bedrijf in (budget) fysiotherapie en had vier betekenissen.
Ten eerste zit je als mens vol met energie en levenslust. De tweede betekenis is dat je als zwangere vrouw vol met (nieuw) leven zit. De derde betekenis is heel kenmerkend voor ons westerse leven: het is een druk en vol leven met veel afspraken in onze agenda.
Maar in dit blog gaat het in vooral om de vierde betekenis en dat is dat je voluit leeft, je volle potentie pakt, dat je de slinger van jouw leven beide kanten op laat gaan, met aan de ene kant de fijne en de andere kant de meer uitdagende ervaringen.
Veel mensen leven hun leven gecontroleerd, de slinger slaat maar een klein beetje uit. Dan ervaar je een beetje geluk en een beetje teleurstelling door jezelf te verharden, door je af te sluiten, door mentaal af te spreken “ik laat mij niet meer raken of kwetsen”. Soms word je door de veelheid aan prikkels overspoeld en trek je je terug in een eigen bubbel waarin je hoopt dat je leven nu wél is te controleren. Het kan voelen dat je leven op slot zit. Dat je veel negatieve gevoelens en gedachten ervaart en niet meer de kleine gebeurtenissen die wél fijn zijn, kunt toelaten. Soms identificeer je je met deze gevoelens en gedachten en wórd je ze. Ze worden deel van jouw persoonlijkheid. Je hébt ze niet meer, je bént je frustratie geworden, je onmacht of je pijn. Als jou gevraagd wordt hoe het met je gaat, vertel je gelijk over alles wat er niet goed gaat.
Mindfulness, therapie of gesprekken met vrienden die goed kunnen luisteren, kunnen helpen om je hiervan bewust te worden en je te leren om te gaan met dat wat je niet fijn vindt. Belangrijk is om te realiseren en te accepteren dat álles deel uitmaakt van het leven en dat waar jij je aandacht op focust, groeit, of het nou positief of negatief is. Je kunt niet alleen in de ‘highs’ van je leven blijven zitten, alleen maar ‘leuke dingen’ blijven doen. Die andere kant van de slinger hoort er net zo goed bij en juist dat contrast kan zorgen voor de verdieping van je ervaring. De zon geeft kleur na de regen. Een nacht goed slapen is zo fijn na een periode van slapeloosheid. Het weerzien van je hond is zo fijn na een vakantieperiode en de voldoening na ‘t wassen van een vieze auto is zichtbaar in je glimlach.
Een ander aspect van het voluit leven is dat je jezelf toestemming geeft om je volle potentie te leven. Dat betekent dat je je zichtbaar maakt, in je kracht staat, met je hoofd boven ‘t maaiveld uitkomt en doet waar jij blij van wordt. Zodat je aan ‘t eind van je leven kunt zeggen dat je eruit hebt gehaald wat erin zat, dat je de kansen die langskwamen hebt gepakt, daarvan bent gegroeid en je ‘t leven hebt voorgeleefd aan je kinderen.
Op reis ervaar ik ook het volle leven. Ik wenste mij een avontuurlijk leven toe en kreeg meer dan genoeg avontuur. De fiets met volle bepakking de berg op duwend over een off-gridpad met de brandende zon in mijn nek. Aan mezelf belovend dat ik elke vijftig passen even mag rusten, ontspannen, een slok water drinken, om dan weer door te gaan. Niet omhoog kijkend hoever ik nog de berg op moet of denkend aan hoeveel kilometers ver de camping ligt met die koele douche….
Om dan na écht de laatste helling de pas over te gaan en naar beneden te racen en te genieten van die enorme kick. Zoevend bochten afsnijdend, moeiteloos fietsend door ‘t prachtige landschap van heuvels met lieflijke huizen, vóór de auto’s uit door de tunnel heen en dan een beeldschoon uitzicht hebbend op de zee en een mooi stadje. Dan voel ik dat ik lééf!!! Dat is voor mij volleven.
Eén van die fietsdagen wilde ik weer eens muziek opzetten en ik zocht mijn favorieten op Spotify op. Het eerste nummer raakte mij gelijk: “We’re all going home” van The Wanderer. Ik geloof niet meer in toeval en ik fietste in tranen verder. Een paar uur later kwam Benson Boone langs met “In the stars.” Dat deed me afstappen, gaan zitten op ‘t pad en de tekst bekijken: “You took the best part of my heart, and left the rest in pieces. I’m still holding on to everything that’s dead and gone. I don’t wanna say goodbye ‘cause this one means forever.”. De rauwe rouw om wat er niet meer is, liet ik binnen en ik heb huilend het nummer zó vaak afgespeeld dat het niet meer pijn deed en ik verder kon fietsen.
Een dag later werd ik verrast door de aandacht van een jongetje op het strand dat met water en zand aan ‘t spelen was. Gedoseerd liet hij de straaltjes modder uit zijn hand los, boven op de torentjes die al ontstaan waren op het zand. Ik heb een hele tijd vol bewondering naar hem zitten kijken en liet dat helemaal binnenkomen bij me.
Zo horen alle gevoelens bij het voluit leven. De kunst is om zo zacht te blijven dat ik ervoor open blijf staan en deze ervaringen kan blijven voelen. De kunst is om het leven te accepteren in al zijn facetten en dat de moeilijke momenten ook weer voorbij zullen gaan. Dat boven op de berg een prachtig uitzicht is te zien dat overzicht en richting geeft. Dat je in de dalen jezelf tegenkomt en je mogelijk een pas op de plaats maakt.
Geef ik mijzelf toestemming voluit te leven? Sta ik in mijn kracht? Durf ik boven het maaiveld uit te komen? Haal ik uit ‘t leven wat erin zit?
Dat kan ik beamen met een volle “JA”. Ik leef het leven waarvan ik droomde. Als fysio in mijn bedrijf Volleven heb ik dit 14 jaar naar volle tevredenheid gedaan. De kansen gezien en gepakt. Gewerkt in buurthuizen, zwembaden, bij mensen thuis, in mijn eigen praktijk en met allerlei instanties in Almere.
De crisis betekende voor mij het kantelpunt en ik ben gaan stilstaan bij wat ik nog meer wilde gaan doen en belangrijk vond. Dat was werkend reizend langs communities en Helende Herbergen. Mensen leren kennen, inspireren, met elkaar verbinden, hierover vertellen, hoop geven en VoorLeven dat het mogelijk is voor jou om ook jouw droom te leven!